Мәжіліс депутаты Асхат Аймағамбетов былай деп жазады: «Білім беруді тек еңбек нарығына даярлық аясында ғана қарастыру жеткіліксіз. Қазіргі заманғы мектеп тек жұмыс істеуге емес, болашақ қоғамда өмір сүруге де үйретуі тиіс: үздіксіз білім алуға, жаңа міндеттерге бейімделу үшін ойлау қабілетін дамытып отыруға баулуы қажет. Ең басты мәселе – балалардың жасанды интеллект ұсынған дайын жауаптарға тәуелді болып кетуіне жол бермеу. Керісінше, оны ойлау қабілетін дамытуға арналған құрал ретінде дұрыс пайдаланып, өздігінен білім алуға дағдылану маңызды», – деп есептейді депутат. Бағалау тәсілдерін өзгерту — ерекше маңызды. Біз қолданылып жүрген бағалау өлшемшарттарын қайта қарауымыз қажет. Себебі нәтижені ғана бағалау бүгінгі таңда жеткіліксіз — оны жасанды интеллекттің көмегімен оңай алуға болады. Сондықтан білім алушының жұмыс процесі, дербестігі мен ой қорыту қабілеті басты назарда болуы тиіс. Сондай-ақ тапсырмалардың мазмұнын, оның ішінде үй тапсырмаларын да қайта пайымдау қажет. Жасанды интеллектті қай жағдайда және қалай қолдануға болатынын, ал қандай жағдайларда мүлде қолдануға болмайтынын (мысалы, емтихан кезінде) нақты көрсететін айқын регламенттер қажет. Білім беру саласында жасанды интеллектке қатысты ұлттық саясат қажет. Яғни, білім беру жүйесіне жасанды интеллектті енгізудің мақсаты, тәсілі мен деңгейін айқындайтын тұжырымдамалық құжат әзірленуі тиіс. Сонымен қатар, жасанды интеллектті оқу үдерісінде қолдану тәртібін реттейтін айқын және түсінікті ережелер, оның ішінде ИИ көмегімен орындалған жұмыстарды бағалау тетіктері, академиялық адалдық стандарттарын жаңарту мәселелері де қарастырылуы қажет. Жалпы алғанда, бұл — білім беру бағдарламаларын кешенді түрде қайта қарау қажеттігін көрсетеді. Мұғалімдердің өзі де бұл үдеріске толық дайын емес: оларда оқу процесінде жасанды интеллектті қалай қолдану және бағалау керектігіне қатысты нақты бағдар мен саясат қалыптаса қойған жоқ».
Евразия24 пікірі:
Цифрландыру мен жасанды интеллектті білім беру, медицина және өзге де әлеуметтік салаларға мемлекеттік деңгейде енгізу — біздің ойымызша, бұрыннан қалыптасқан жүйелерді жаңа сапалық деңгейге көтеру мақсатындағы соңғы жетілдіру кезеңі. Бұл – тоқырауға жол бермей, даму серпінін арттырудың амалы. Алайда, мысалы, денсаулық сақтау саласында технологиялық серпіліс туралы айту қаншалықты орынды, егер өңірлерде дәрігерлердің қарапайым жетіспеушілігі өткір күйінде қалып отыр? Мұндай жағдайда Денсаулық сақтау министрлігі барынша амалын табуға тырысуда – ауылдық жерлерде телемедицина, яғни онлайн-қабылдау тәжірибесі енгізіліп жатыр. Бірақ дәрігердің мұндай онлайн қабылдауын толыққанды медициналық көмек деп айтуға келе ме? Дәрігер науқасты көзбе-көз тексермесе, диагноз қоюда қателесу қаупі жоғары. Ал министрліктің есепті құжаттарында ел бойынша алғашқы медициналық көмекті қамту деңгейі артты деп көрсетіледі. Алайда нақты ауыл тұрғынының жағдайы қалай — оны ешкім білмейді. Білім беру жүйесінде де осыған ұқсас жағдай қалыптасқан. Оқу үдерісін цифрландыру туралы жиі айтылады. Бірақ шын мәнінде, оқушылар әлі күнге дейін Тоқаев президент болып сайланбай тұрған кезеңде шығарылған ескі оқулықтармен оқып жүр. Бұл — оқу стандарттарының уақыт талабына сай жаңартылып жатпағанының айқын көрінісі. Егер білім беру мен медицина жүйесі шынымен берік негізге сүйенсе — мектептерде орын тапшылығы, мұғалім жетіспеушілігі, ауылдарда дәрігері бар амбулаториялар жеткілікті болса — онда ғана технологиялық серпіліс туралы сөз қозғауға болар еді.
Кеше ғана диплом алған жас маманға жоғары санатты хирург атағын бермейтіні сияқты, жасанды интеллект те дайындықсыз енгізілмейді. Ал қазіргі жағдайда Президентті цифрлық күн тәртібімен әуре қылып, шынайы проблемаларды назардан тыс қалдыру әрекеті байқалады.
