Экономист Олег Вьюгин Ресей экономикасындағы қазіргі үрдістерге шолу жасап, бірнеше маңызды сұрақтарға тоқталды.
Ресей экономикасының баяулау себебі неде? Ставканың жоғары деңгейде сақталуы нені білдіреді және стагфляция қаупі қаншалықты жоғары? Елдегі жылжымайтын мүлік нарығында бағаның жалған қымбаттау белгілері бар ма?
Сарапшы сондай-ақ АҚШ-тың Ресей мен Украина арасындағы қақтығысты реттеуге не үшін мүдделі екенін, арнайы әскери операция аяқталғаннан кейін Ресей экономикасын не күтіп тұрғанын талдайды.
Технологиялық оқшаулану Ресейге қалай әсер етіп жатыр және бұл жағдайдан шығу жолы қандай? Дональд Трамптың тарифтік соғыстары неліктен қайта өзектеніп отыр және оның әлемдік валюта жүйесіне, атап айтқанда доллардың резервтік мәртебесіне қандай қатысы бар? Болашақтадоллар мен жаһандық қаржы жүйесінің тағдыры қалай өрбуі мүмкін?
Евразия24 пікірі:
Олег Вьюгин – Ресей қаржы секторының тәжірибелі әрі салмақты мамандарының бірі. Ол – Гайдар кезеңінен бастау алған жас реформаторлар толқынының өкілі. Алайда Вьюгин шектен тыс либералдар қатарында емес, керісінше, нарықтық көзқарасты елдің ішкі шынайылығымен ұштастыра білетін сарапшы. Осы қасиетінің арқасында ол жылдар бойы мемлекеттік құрылымдарда жоғары лауазымдарда қызмет етіп, бүгінге дейін қаржы нарығы мен ақпарат алаңында ықпалды тұлға ретінде танылып келеді.
Қазіргі таңда Ресей экономикасы президент Путиннің сөзімен айтқанда, «жұмсақ қону» кезеңіне аяқ басқан шақта, тіпті Сечин мен Чемезов секілді ықпалды тұлғалар да Ресей Орталық банкінің саясатымен келіспейтінін білдіріп отыр. Бұл – үкімет ішіндегі, нарықтағы, бір жағынан «либералдық блок» пен екінші жағынан «мемлекетшілдер» арасындағы шиеленістің шегіне жеткенінің көрінісі.
Осындай жағдайда Вьюгин өзіндік байыпты мәнерімен пікір білдіріп: «Бұл соңғы 2–3 жылдағы саясаттың құны», – дейді. Яғни, екі жылдан бері соғыс жүргізіп жатқан өздеріңіз, ал экономикалық жауапкершілік бізге, яғни экономистерге жүктеліп отыр дегенді меңзейді.
Бұл ахуал – соғыссыз-ақ – Қазақстанға да тән: экономикалық қысым артып келеді, ал негізгі жауапкершілік кімге артылады – бюджет тапшылығымен күресе алмай отырған үкіметке ме, әлде экономиканы тежеуші жоғары мөлшерлеме саясатын ұстанған Ұлттық банкке ме – уақыт көрсетеді.
Сондықтан мұндай пікірлерге құлақ түрген артық болмайды.
